استادان حاج منصور ارضی
از دیگر اساتید ایشان می توان به حاج احمد آرونی
متخلص به آرام دل، شاعر اهل بیت علیهم السلام اشاره کرد. سوادش مکتبی بود
ولی حکمت داشت. ارادت وی به امام زمان (عج) زبانزد است. این نکته را غالباً
در آخر شعرهایش می توان یافت. آرام در ردیف صاحب نفسانی بود که بعضاً
شعرشان مستقیم از دهان ذوات مقدسه به آن ها تفویض شده است. خود آرام می
فرمود شبی فی البداهه در روضه حضرت زهرا (س) از زبان علی (ع) گفتم: «به پیش
مصطفی شرمنده باشم» بعد که به خانه رفتم بعد از گریه طولانی خوابم برد، در
خواب جمال دل آرای رسول اکرم (ص) و امیرالمومنین (ع) را زیارت کردم و علی
با گریه عجیبی برخاستند و به من فرمودند می دانی بقیه اش چیست؟ و بعد
فرمود: «که زهرا کشته و من زنده باشم»
آرام را در
شعرهایش می توان شناخت. پیرمرد خانه نشینی که حماسه آفرین بود. نقش آرام
دل را در شلمچه باید از نوارهایی پرسید که صدلی سینه زدن شهدا هنوز در آن
محفوظ است. اگر غوغای کنار علقمه در مسجد جامع تهران به تصویر درآمد و خیلی
ها با همان شور و حال رفتند و شهید شدند، اثر شعر آرام و سبک آرام بود. او
با تمام آرامش خود شور و ولوله بپا می کرد:
کنار علقمه شد غوغا
حرم دیگر ندارد سقا
واویلا واویلا واویلا
منبع: کتاب رسالت نوکری | استاد حاج منصور ارضی
